Wat de boer niet kent, dat eet hij niet... Voor mij geldt dat niet. Ik ben altijd wel in om iets nieuws te proeven. Oké, als het maar niet vies ruikt zoals doerian (vreselijke stinkvrucht). Maar wat dan wel?
Als je naar verre bestemmingen reist, kom je een ander soort groente en fruit tegen. Tijdens mijn reis naar Indonesië dus ook. Het was niet heel moeilijk om een paar nieuwe dingen te proeven.
Hier zijn ze:
1. pitaja of drakenvrucht (Hylocereus polyrhizus)
2. catfish of meerval
3. salak of slangenvrucht (Salacca zalacca)
4. jackfruit of nangka (Artocarpus heterophyllus)
5. cherimoya
De eerste vier heb ik in Indonesië gegeten. Aan de drakenvrucht vond ik weinig smaak zitten. Mijn tong kleurde helemaal roze alsof ik bietjes had gegeten. De zwarte pitjes leken veel op de pitjes in kiwi. Na een paar happen had ik wel genoeg gehad.
De catfish daarentegen was zeer smaakvol en de tweede smaakte ook goed. Deze kregen we voorgeschoteld bij een lokaal gezin in Jogjakarta. Pas de volgende dag zagen we bij een restaurant in een aquarium hoe de vis eruit zag.
De slangenvrucht is een druppelvormige vrucht van ongeveer 8 cm lang. Het heeft een harde, roodbruine schil dat op slangenleer lijkt. Binnenin zaten witgele partjes met daarin een bruine grote pit. De vrucht was een hard, smaakte een beetje zuur en heeft een bijzonder bijsmaakje. Ik vond het niet zo lekker.
Jackfruit (de grootste vrucht ter wereld) lijkt qua uiterlijk een beetje op doerian, maar volgens zeggen smaakt het heel anders. Daar kan ik niks over zeggen. De geur is in elk geval beter dan doerian. Rauwe jackfruit heb ik niet gegeten. Het was verwerkt in het gerecht Gudeg. Dit is een traditioneel Javaans gerecht uit Jogjakarta. Het is gemaakt van jonge, onrijpe jackfruit dat een aantal uur gekookt wordt met suiker en kokosmelk. Dit was zo lekker, dat ik ook het bordje leeg at van mijn Nederlandse tafelgenoot die niet zo van de 'vreemde' dingen eten was.
Voor de vijfde ben ik op zoek gegaan bij de AH. Zelfs daar verkopen ze exotisch fruit zoals kiwano, kumquats en cherimoya. Geen van deze drie ooit eerder geproefd. Dus het maakte niet veel uit welke het zou worden. Uiteindelijk koos ik voor cherimoya, omdat dit wel leuk klonk. Eenmaal thuis ging ik op internet zoeken hoe je dit het beste kunt eten. Even doormidden snijden, grote zwarte pitten eruit lepelen en daarna het vruchtvlees met een lepeltje opeten zoals je dat ook bij een kiwi doet. Het ziet er een beetje snotterig uit, maar de smaak is zoet. Het ruikt een beetje naar frambozen en ananas.
Het was een leuke ervaring om iets nieuws te eten. Altijd eerst proeven voordat je het afwijst. Dus niet 'wat de boer niet kent, (vr)eet hij niet.'
Doel 44 vijf nieuwe dingen eten: voltooid!
0 reacties:
Een reactie posten